صندوق سرمایه گذاری خطرپذیر، سوخت جت استارتاپها استارتاپها برای رشد و سرمایهگذاری و ادامه مسیر خود، به جذب سرمایه نیاز دارند. یکی از راههای جذب سرمایه، سرمایهگذاری از طریق صندوقهای سرمایه خطرپذیر (venture capital) یا به اصطلاح VCها است. مبنای سرمایهگذاری صندوقهای سرمایه خطرپذیر سرمایهگذاری دراستارتاپهای با رشد بالا است، که این نوع سرمایه گذاری…
صندوق سرمایه خطر پذیر، سوخت جت استارتاپها
استارتاپها برای رشد و سرمایهگذاری و ادامه مسیر خود، به جذب سرمایه نیاز دارند. یکی از راههای جذب سرمایه، سرمایهگذاری از طریق صندوقهای سرمایه خطرپذیر (venture capital) یا به اصطلاح VCها است. مبنای سرمایهگذاری صندوقهای سرمایه خطرپذیر سرمایهگذاری دراستارتاپهای با رشد بالا است، که این نوع سرمایه گذاری برای استارتاپهای در حال رشد بسیار مفید است؛ مسعود حمیدزاده، کارشناس ارشد سرمایهگذاریهای جسورانه گروه مالی فیروزه درباره این سرمایهگذاری توضیحات بیشتری میدهد.
سرمایهگذاری خطرپذیر و صندوقهای جسورانه
سرمایهگذاری خطرپذیر
نوعی سرمایهگذاری در استارتاپها، با هدف سرمایهگذاری در شرکتهایی که سرعت رشد بالایی دارند و میتوانند به صورت تهاجمی وارد بازار شده و درصد بزرگی از یک مارکت را به دست آورند. برای این نوع سرمایهگذاری بسترهای متفاوتی وجود داشته است، اما ساختاری که در طول زمان به خود گرفته است ساختار صندوق سرمایهگذاری خطرپذیر است که در آن عده ای پول و سرمایه عدهی دیگری را مدیریت میکنند.
مدیر صندوق
افرادی که اصطلاحا مدیر آن صندوق هستند و توانایی ارزیابی طرحها و محصولات را دارند و بعد از سرمایهگذاری نیز میتوانند رهنمودهایی به آنها بدهند که احتمال موفقیت افراد را بالا ببرند.
تشکیل صندوقهای جسورانه
منابعی که داخل این شرکتها سرمایهگذاری میشود توسط مدیران تامین نمیشود؛ در واقع مدیران کار مدیریت سرمایه را انجام میدهند برای کسانیکه سرمایهگذاریهای کلانی دارند و میخواهند با بخش کوچکی از سرمایه خود در این بخش نیز سرمایهگذاری کنند. در این حالت زیرساختی ایجاد میشود که مدیر را از دارنده متمایز سازد. در ایران هم ساختارهای متفاوتی همچون شرکتهای سهامی خاص استفاده شده، چندین سال است که از طریق فرابورس ایران در بازار ابزارهای نوین مالی این امکان فراهم شده است که صندوقهایی به نام صندوق جسورانه تشکیل شود.
ساختار صندوق جسورانه
مدیر صندوق یک امیدنامه منشر میکند؛ سهامداران پس از بررسی امیدنامه، در صورت تمایل در این صندوق سرمایهگذاری میکنند. این صندوقها معمولا طول عمر 7 ساله دارند و سرمایه هایی که تامین میکنند در تعدیههای مختلف تعدیه میشود. 20 درصد از منابع در زمان پذیره نویسی توسط سرمایه گذاران تامین میشود، پس از آن برای هر سرمایهگذاری که در کمیته سرمایه گذاری تصویب شود، صندوق فراخوان تعدیه آتی میدهد تا سرمایهگذاران بقیه منابع را تامین کنند تا صندوق بتواند سرمایهگذاری کند. طول انجام این سرمایه گذاریها معمولا بین 3تا 5 سال است. پس از آن صندوق مدیریت کرده و در نهایت از سرمایهگذاری خارج میشود؛ پس از خروج از سرمایهگذاری عواید سرمایهگذاری بین سهامداران توزیع میشود.
مسئولیتهای مدیر صندوق
مدیر صندوق با توجه به استراتژیهای بنیانگذاری صندوق و جذب منابع، استارتاپ های مختلف را جستجو و آنها را ارزیابی کرده، در صورت امکان با آنها همکاری و سرمایهگذاری میکند. سپس این سرمایهگذاری را مدیریت کرده و در پایان همکاری با استارتاپها، پس از خروج از آنها سود و سرمایه سرمایهگذاران را به آنها برمیگرداند.
شاخص های انتخاب استارتاپ ها توسط سرمایه گذار
در این صندوقها، شاخصهای واحدی برای انتخاب استارتاپ توسط یک سرمایهگذار وجود دارد؛ اما وزن این شاخصها در مراحل رشد کسب و کار متفاوت است. در واقع وزن این شاخصها به این موضوع بستگی دارد که سرمایهگذاری، در استارتاپهایی که در مراحل اولیه کسب و کار است صورت گرفته یا استارتاپهایی که در مراحل رشد هستند؟ همچنین وزن این شاخصها در صنایع مختلف نیز متفاوت است. برای مثال: ارزیابی استارتاپی که یک چسب زخم اختراع شده برای بیماران پروانهای تولید میکند، با استارتاپی که یک بازار آنلاین را برای فروش نوعی اسباببازی توسعه میدهد، تفاوت بسیاری دارد.
منبع:
https://www.100startups.ir/11248/%d8%b5%d9%86%d8%af%d9%88%d9%82-%d8%b3%d8%b1%d9%85%d8%a7%db%8c%d9%87-%d8%ae%d8%b7%d8%b1-%d9%be%d8%b0%db%8c%d8%b1%d8%8c-%d8%b3%d9%88%d8%ae%d8%aa-%d8%ac%d8%aa-%d8%a7%d8%b3%d8%aa%d8%a7%d8%b1%d8%aa%d8%a7/